جهت يابي

محل سايهٔ شاخص را زماني پيش از ظهر علامت گذاري مي‌كنيم. دايره يا كماني به مركز محل شاخص و به شعاع محل علامت‌گذاري شده مي‌كشيم. سايه به تدريج كه به سمت شرق مي‌رود كوتاه‌تر مي‌شود، در ظهر به كوتاه‌ترين اندازه‌اش مي‌رسد، و بعداز ظهر به تدريج بلندتر مي‌گردد. هر گاه بعد از ظهر سايهٔ شاخص از روي كمان گذشت (يعني سايهٔ شاخص هم‌اندازهٔ پيش از ظهرش شد) آن‌جا را به عنوان نقطهٔ دوم علامت‌گذاري مي‌كنيم. مانند روش پيشين، اين نقطه سمت شرق و نقطهٔ پيشين سمت غرب را نشان مي‌دهد.

در واقع هر دو نقطه سايهٔ هم‌فاصله از شاخص، امتداد شرق-غرب را مشخص مي‌كنند.
با اين‌كه روش پيشين نسبتاً دقيق است، اين روش دقيق‌تر است؛ البته وقت بيشتري براي آن لازم است.
براي كشيدن كمان مثلاً طنابي (مانند بند كفش، نخ دندان) را انتخاب كنيد. يك طرف طناب را به شاخص ببنديد، و طرف ديگرش را به يك جسم تيز؛ به شكلي كه وقتي طناب را مي‌كشيد دقيقاً به محل علامت‌گذاري شده برسد. نيم‌دايره‌اي روي زمين با جسم تيز رسم كنيد.
وقتي سايهٔ شاخص به حداقل اندازهٔ خود مي‌رسد (در ظهر شرعي)، اين سايه سمت جنوب را نشان مي‌دهد (بالاي ۲۳٫۵ درجه).

محل سايهٔ شاخص را زماني پيش از ظهر علامت گذاري مي‌كنيم. دايره يا كماني به مركز محل شاخص و به شعاع محل علامت‌گذاري شده مي‌كشيم. سايه به تدريج كه به سمت شرق مي‌رود كوتاه‌تر مي‌شود، در ظهر به كوتاه‌ترين اندازه‌اش مي‌رسد، و بعداز ظهر به تدريج بلندتر مي‌گردد. هر گاه بعد از ظهر سايهٔ شاخص از روي كمان گذشت (يعني سايهٔ شاخص هم‌اندازهٔ پيش از ظهرش شد) آن‌جا را به عنوان نقطهٔ دوم علامت‌گذاري مي‌كنيم. مانند روش پيشين، اين نقطه سمت شرق و نقطهٔ پيشين سمت غرب را نشان مي‌دهد.

در واقع هر دو نقطه سايهٔ هم‌فاصله از شاخص، امتداد شرق-غرب را مشخص مي‌كنند.
با اين‌كه روش پيشين نسبتاً دقيق است، اين روش دقيق‌تر است؛ البته وقت بيشتري براي آن لازم است.
براي كشيدن كمان مثلاً طنابي (مانند بند كفش، نخ دندان) را انتخاب كنيد. يك طرف طناب را به شاخص ببنديد، و طرف ديگرش را به يك جسم تيز؛ به شكلي كه وقتي طناب را مي‌كشيد دقيقاً به محل علامت‌گذاري شده برسد. نيم‌دايره‌اي روي زمين با جسم تيز رسم كنيد.
وقتي سايهٔ شاخص به حداقل اندازهٔ خود مي‌رسد (در ظهر شرعي)، اين سايه سمت جنوب را نشان مي‌دهد (بالاي ۲۳٫۵ درجه).